Slipcursus Gigant herdacht
Rob Slotemaker Memorial - 16 September 1979. Rond kwart voor 4 die middag draait Rob Slotemaker op het circuit van Zandvoort de Hunserug op. Er ligt een enorm oliespoor,banden".
Afkomstig uit een auto met opgeblazen motor die voor Slotemaker rijdt. De Camaro van Slotemaker begint over de olie te glijden en zelfs Slotemaker kan de auto niet meer corrigeren. Uiteindelijk botst zijn Camaro op een wagen van de wedstrijdleiding die assistentie verleent aan de racewagen met de opgeblazen motor. Rob Slotemaker overleeft de klap niet. Hij breekt zijn nek en is op slag dood. Daarmee komt er een einde aan het leven van de man die met zijn bijzondere rijstijl 25 jaar lang het publiek langs de diverse circuits op de banken deed staan. Of zoals Hans Deen, die 14 jaar lang als slipinstructeur voor hem werkte, het verwoordde: "Rob kon heel goed rijden, al was hij niet altijd de snelste. Hij reed liever zo dwars mogelijk over de baan, met piepende en rokende banden".
Het slippen en driften leerde hij in de 50-er jaren toen hij piloot bij de luchtmacht was. Tijdens een koude winter waren de start- en landingsbanen bevroren zodat er niet gevlogen kon worden. Slotemaker ging, om zijn collega's te plezieren, met een auto de baan op en tolde alle kanten op. Maar al snel ontdekte hij hoe de auto te corrigeren was en niet lang daarna maakte hij zijn opwachting op de circuits. Vijfentwintig jaar reed hij in de meest uiteenlopende nationale en internationale klasses. Ook kwam hij enkele malen uit in Rally's en voor de film "Le Mans" van Steve McQueen werd hij gevraagd om een aantal onnavolgbare pirouettes te maken.
Op een niet gebruikt gedeelte van het circuit van Zandvoort begon hij zijn eigen Anti Slipschool. Cursisten werd (en wordt) geleerd hoe zij een auto uit de slip konden halen. Al zijn drift- en glijpartijen tijdens de races waren natuurlijk een uitstekende reclame voor zijn school. Met de Rob Slotemaker Memorial, gehouden in het weekend van 25 en 26 september jl. eerde circuitpark Zandvoort één van de meest spraakmakende coureurs die Nederland ooit gekend heeft. Veel auto's die op een of andere manier een rol gespeeld hebben in het leven van Rob Slotemaker waren te zien. Maar er was meer. De organisatie van het evenement was er in geslaagd om nog een aantal bijzondere auto's met interessante historie naar de Zandvoortse duinen te halen. Zo zagen wij de Porsche van Jonkheer Carel Godin de Beaufort, de Ferrari T5 uit 1979 van Gilles Villeneuve en de Lotus 49 van Jim Clark. Terugkijkend was het een fantastisch ‘retro' weekend en gaan wij er eigenlijk van uit dat de Rob Slotemaker Memorial een jaarlijks terugkerend evenement gaat worden.
Anderen over Rob Slotemaker:
Gijs van Lennep (coureur die o.a. twee maal zegevierde op Le Mans): "Of hij een groot talent was als coureur betwijfel ik. Hij reed zoals hij leefde. Volgens zijn eigen regels. Toch heb ik veel van hem geleerd. Hij kon op het circuit met auto's omgaan als geen ander".
Jan Lammers (coureur, won Le Mans in 1988): "Niemand wist meer van autobeheersing dan Rob. Nooit heb ik iemand met meer charisma in de autosport meegemaakt dan hij. Ik heb veel aan hem te danken. Hij was mijn racevader. Ik hoop dat hij in mij voortleeft. Alles wat ik weet komt van hem".
Hans Deen (werkte 14 jaar als slipinstructeur bij Slotemaker): "Hij was altijd bezig de limiet te verleggen. Rob was altijd op zoek naar een uitdaging, naar de limiet. Waar gaan we de grens leggen? En dan ging hij er het liefst een pietsje overheen".
Rob Wiedenhoff (oud-sportredacteur van Autovisie): "Een rondje met een BMW op een besneeuwd Zandvoorts circuit betekende dat je het rechte stuk door de zijruiten bekeek. Leuk hè, hoorde je dan het pretstemmetje van de meester achter het stuur".
Nico de Jong (oud-hoofdredacteur van Autovisie): "Het was bij races een gewoonte van hem om ‘zijn auto niet op tijd klaar te hebben' en als het hele startveld al klaarstond of zelfs al onderweg was achter de pits vandaan te komen stuiven en er -liefst met een gigantische overstuur demonstratie (power slide noemden we dat toen) - achteraan te gaan. Dat lustten de toeschouwers. Rauw en met sambal. En die gigantische slipper MOEST, omdat al dat publiek bij het betreden van het circuit langs zijn slipschool was gelopen. Beetje reclame maken. Laten zien dat de baas het kon".
Tenslotte Rob's eigen favoriete uitspraak: "Het mág niet, maar het kán wel".
Bron: Dreams ons Wheels
